ตัวละครเสนอนิยาย XERANTHEMUM

ข้อมูลเบื้องต้น

เชิญไปอ่านในส่วนของเนื้อเรื่องเลยครับผม และถึงแม้ผมจะบอกไปแล้วในส่วยของชื่อ และคำโปรยผมก็ขอเน้นย้ำอีกทีว่านี่คือการเสนอตัวละครส่งทางนิยาย XERANTHEMUM ของคุณนักเขียน Hell'sDay ซึ่งกำลังเปิดรับสมัครตัวละครอยู่ ณ ขณะนี้~~~

เนื้อเรื่อง

 

Chloe Remedies

โคล เรมีเดียส

อายุ : 17

อาชีพ : พนักงานซินเนียบาร์

เพศ : ชาย ชอบ : หญิง (รับ)

Rosemary : ตราประทับแบบแป้นที่ลิ้น มีความสามารถในการทำให้น้ำลายเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาการเจริญเติบโต และฟื้นฟูเซลล์ได้(ผมไม่มีความรู้เรื่องนี้เท่าไหร่) หรือก็คือน้ำลายนี้นั้นสามารถรักษาบาดแผลใดๆก็ตามที่สัมผัสน้ำลายนี้ได้(น้ำลายมีปริมาณเท่ามนุษย์ปกติ) ความเร็วของการรักษาจะอยู่ที่ปริมาณที่สัมผัสกับบริเวณส่วนที่สมองของผู้โดนน้ำลายสัมผัสต้องการสมานแผลอยู่แล้ว เช่น หากถมน้ำลายมากๆใส่บาดแผลจะทำให้บาดแผลสมานกันอย่างรวดเร็วทันที แต่ผลข้างเคียงคือรอยแผลเป็นของบาดแผลที่โดนน้ำลายถมใส่ แต่หากไม่อยากให้บาดแผลเป็นรอยแผลเป็นจะต้องใช้น้ำลายเคลือบลิ้นบางๆ แล้วค่อยๆเลียจากส่วนลึกของบาดแผลจนส่วนลึกนั้นสมานกันจนตื้นเรื่อยๆจนถึงชั้นหนังกำพร้า ถือเป็นอันเสร็จสิ้น บาดแผลที่โดนรักษาด้วยวิธีนี้จะทำให้บาดแผลหายไป เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นยกเว้นน้ำลายบางๆบนจุดที่เคยเป็นบาดแผล

นิสัย : เป็นคนที่ใส่ใจความรู้สึกของผู้อื่นอย่างมาก แต่กลับไม่ใส่ใจความรู้สึกของตนเองเท่าไหร่ เขาเคยเป็นคนที่ร่าเริงสดใสเหมือนคนปกติๆจนกระทั่งแม่ของเขาเสียชีวิตลง และพบเรื่องราวอันมากมาย คนอื่นๆมักจะมองเขาว่าเป็นคนที่มีใบหน้าร่าเริง สดใส มนทิลทางความรู้สึกใดๆไม่เคยที่จะปรากฏบนใบหน้าของเขา แต่ความจริงแล้วภายในใจของเขานั้นสงบนิ่งและคอยคิดเกี่ยวกับความรู้สึกของคนรอบข้าง วิธีการทำให้คนรอบข้างสบายใจ สุขใจ แต่เมื่อทำสำเร็จแล้ว ก็ไม่เคยมีครั้งใดเลยที่จะสบายใจ หรือสุขใจตาม... ไม่มีเลย เขาเป็นคนที่ค่อนข้างอ่อนไหว และไม่มีความรู้เกี่ยวกับเทคโนโลยีสมัยใหม่เลย เขาเป็นคนที่พูดน้อยเพราะไม่ค่อยอยากให้ใครเห็นตราประทับที่ลิ้นของเขาสักเท่าไหร่

ประวัติ : เด็กน้อยที่เป็นลูกชายของเศรษฐีเจ้าของธุรกิจใหญ่ที่ซึ่งพ่อและแม่ร่วมสร้างด้วยกันมาจากบริษัทเล็กๆ พ่อของเขาเสียชีวิตลงตั้งแต่เขายังไม่เกิด ด้วยความที่เหลือแม่ของเขาเพียงอย่างเดียวที่ดูแลเขา เขาจึงมีแม่เป็นทุกสิ่งทุกอย่าง แม่ของเขามักจะสอนเขาว่า "จงอย่าใส่ใจสิ่งที่คนอื่นกระทำต่อเรา แต่จงใส่ใจทุกอย่างที่เรากระทำต่อผู้อื่น" จนกระทั่งแม่ของเขาเสียชีวิตลง แต่ก็ยังพร่ำสอนคำสอนนี้เป็นคำสุดท้ายก่อนจากไปตลอดกาล เขาเอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้อง และระบายอารมณ์ที่อัดอั้นและห่วงหาอยู่ภายในห้องด้วยการทำทุกอย่างที่แม่ของเขานั้นชอบทำ เย็บปักถักร้อย อ่านหนังสือแม้จะไม่เข้าใจเนื้อหาหรือแก่นแท้ภายในหนังสือก็อ่านทุกๆคำในหนังสือเล่มนั้น แต่งตัวตามแม่ของเขา แต่งหน้า และอีกหลายๆอย่าง เพราะสิ่งเหล่านี้ทำให้เขาคิดถึงแม่ และระลึกถึงแม่ของเขา จนวันหนึ่งที่ลุงของเขาที่ดูแลทรัพย์สินที่เขาจะได้เป็นเจ้าของเมื่ออายุ 18ปี แต่เขากลับถูกลักพาตัวไปสถานที่แห่งหนึ่งแทน สถานที่ที่ซึ่งเด็กหนุ่มหน้าตาจิ้มลิ้มที่ถูกดูแลมาอย่างดี เป็นที่สนใจของเหล่าบรรดาเดนมนุษย์ที่มากด้วยราคะทั้งหลาย เขาถูกย่ำยีทั้งทางร่างกายและจิตใจตลอด 1ปีเต็ม แต่ที่เขาจิตใจไม่แตกสลายไปเสียก่อนก็คงเป็นคำสอนของแม่เขาที่พร่ำสอนเขามาตลอด ทำให้เขาค่อยๆเลิกสนใจสิ่งที่ผู้อื่นกระทำต่อตน ไม่ว่าสิ่งนั้นจะทำร้ายจิตใจเท่าไหร่ก็ตาม จนเขาอายุ 16ปีเศษ ถึงได้หลุดพ้นออกมาจากนรกทั้งเป็นของเขา โดยการช่วยเหลือของชายปริศนาที่เข้าไปทำลายถอนรากถอนโคนสถานที่ที่เขาติดอยู่ตลอด 1ปีนั้น เขาได้หลุดออกมาจากนรกแต่ก็ต้องกลายเป็นคนไร้ที่พักพิง ระหกระเหินไปทั่ว ใช้ชีวิตไปวันๆ แต่โชคชะตานำพาทำให้เขามาหยุดลงที่ร้าน Zinnia café n bar ก่อนจะสลบเหมือดลงไปราวกับสัญชาตญาณบอกว่า... สถานที่นี้นั้น "ปลอดภัย" รองจากอ้อมกอดแม่ของเขา

เพิ่มเติม : เกลียดกลิ่นคาวราคะของผู้อื่นเป็นอย่างมาก หากได้กลิ่นใบหน้าของเขานั้นจะนิ่งลงและไม่แสดงอารมณ์ใดๆทั้งสิ้น เป้าหมายของชีวิตเขานี้มีอยู่3อย่างคือ กลับไปหาสุสานแม่ของเขาอีกครั้ง ตามหาชายปริศนา และตอบแทนองค์กรเซรานเทมัม

ปล. สามารถแต่งหญิงโดยไม่มีความรู้สึกเขินอายใดๆเพราะสิ่งนี้ทำให้คิดถึงแม่ของเขาได้

ปล2. เขาชอบดอกมะลิที่สุดเพราะแม่เขาชอบดอกมะลิ

ปล3. งานฝีมือทำเป็นเกือบทุกอย่าง สามารถจดจำข้อมูลต่างๆได้อย่างแม่นยำหากมีเวลามากพอให้จดจำ

ไทม์ไลน์

12ปี มารดาเสียชีวิต

14ปี ถูกลักพาตัว

16ปี ถูกช่วยเหลือโดยชายนิรนาม

17ปี สลบลงที่ร้านซินเนียบาร์

หมายเหตุ : แก้ไขอายุจาก 18เป็น 17 เพิ่มเติมในส่วนของนิสัย และแก้ไขประวัติให้สอดคล้องกับอายุที่เปลี่ยน (13/12/60)

หมายเหตุ2 : แก้ไขชื่อจาก จัสมิน เป็น โคล ที่แปลว่าดอกไม่บานสะพรั่ง (23/12/60)